Sommerskole på Lovsangshjemmet

I mars, april og mai er det på det varmeste i Thailand, og som i Norge er det sommerferie på skolene når det er varmest i været. Når sommerferien på skolene varer i nesten tre måneder, og foreldrenes ferie bare er på 12 dager sier det seg selv at det blir mange barn som har lange dager alene hjemme.

Vi på Lovsangshjemmet har de siste årene hatt sommerskole på senteret. Når barnehagen stenger for sommeren utvider vi åpningstidene på aktivitetssenteret til 1200-1700. I år var vi ekstra heldige som hadde både voluntører, Haldteam + fire studenter fra høyskolen i Sør-Trøndelag til å hjelpe oss. Totalt var vi hele 11 voksne på Lovsangshjemmet! Det gjorde at vi kunne gi barna et svært godt og variert tilbud. I de ukene vi hadde åpent var det jevnt over ca 30 barn innom hver dag! Under ser dere noen bilder av flotte unger på Lovsangshjemmets sommerskole 2008:

Dåp og konfirmasjon

Mai er konfirmasjonstid, og for nokre månadar sidan fekk me invitasjon frå Hilde og Kristin om konfirmasjonsfest på Hamre. Billettprisane heim til Bergen var i høgsesong, og det var med tungt hjarta me måtte takk nei til denne store familiedagen.

Då var det ekstra kjekt å få vera med å feira Kari med konfirmasjon-overhøyring og fest. Kari er eldst av misjonærbarna, og eit flott forbilde! Særleg Signe er veldig glad i Kari, og heng som eit klistermerke på henne så fort dei møtes. Konfirmasjonsfesten var intet unntak, og stor var gleda då Kari t.o.m. var med å leika i bassenget! Lukke til med konfirmasjonsgudstenesta di på Vats i sommar, Kari!

Dagen etter var det barnedåp i kyrkja vår. Det er langt mellom kvar dåp i Santithum, og enno lengre mellom barnedåpane. Faktisk kan me ikkje hugse det har vore barnedåp så lenge me har vore her, så dette var ein stor dag!

Våre vener Songkran og May hadde venta lenge på veslejenta si, og takka Gud for bønesvaret. Jenta deira fekk difor kallenamnet Sign (teikn). Storesøster Sand var dåpsmedhjelpar då Gabriel vart døypt og hadde gleidd seg til det var deira tur.

Som de ser på bilete er nong Sign ei nydeleg lita jente! Og har ein flott familie som betyr mykje for oss.

Om kvelden, før ho sovna, bad Jenny til Gud for nong Sign. Me foreldre vart heilt rørt over vår omsorgsfulle 2-åring. Til slutt vart Jesus takka for at nong Sign ikkje skreik då ho vart døypt, slik Gabriel hadde gjort...

Det var 17.mai i Bangkok òg!

Den norske nasjonaldagen vart skikkeleg feira i år òg. I steikande varme og sol, desverre vart feiringa på ambassadebustaden avslutta med pøsande regnvær (ikkje den store krisa, sidan me allereie var klissblaute av sveitte).

Her kjem nokre bilete frå feiringa:

Medan me enno var relativt fine og reine...

17.mai tog - Hurra! Hurra!

Jenny klar for potetløp. Alvorlige ting...

Usedvanleg mange små og søte misjonærbarn i år.

Norway! Norway! God dag!

I Jenny sin klasse er heile 7 nasjonar representert, og dette semesteret har dei som tema: "Who am I?". (Kanskje eit interessant tema for nokre kva av oss, men nok om det). Denne veka har Jenny og Noreg vore i fokus. Vanskeleg å seie kor mykje 3-åringar forstår av det heile, og for Jenny som berre har vage minner frå i fjor sommar er det heller ikkje lett å forklare kva Noreg er.

Torsdag kom eg til skulen, tungt lasta med diverse effekter: Flagg, trommer, trompet, CD med korpsmusikk, fugle - og elgebamsar, vaffelrøre og vaffeljern, reklamebrosjyrer frå ambassaden og norsk lakris. Her er Noreg!

Eg vart møtt av 15 born, som vifta med sjølvlaga norske flagg og "God dag, miss Anne". Fantastisk! Jenny fekk absolutt sin dag "i sola", sjølv om 17.mai-toget vart fullstendig kaos, og lakrisen vart spytta ut. For vafler var kjempegodt, leike med is (som dei kan gjere i Noreg) var kjempegøy og "snømennene" vart kjempefine.

Av og til er det ganske eksotisk å vera norsk i Thailand!

Jippi!!! Me vann!!!

I år feira me 1.pinsedag med sport! Så fort kykjelunsjen var rydda vekk, heiv folket på seg shorts og joggesko og avgarde til idrettsplassen. Kyrkjelyden vår, Santithum, hadde utfordra nabokyrkja Samrong til sportsduell. Signe og Jenny var ivrige "cheerleaders" med dertil egna påkledning og utstyr. Det vart kjempa i alt 6 kampar; thai-fotball, tautrekking, håndball, fotball basketball og stafett. Ikkje verst i 35 grader!

Dessverre ville ikkje minnekortet i kameraet vårt samarbeida, slik at alle bilete av imponerande prestasjonar og ivrig heiagjeng forsvann ut i intet...

Etter eit par timar var Gabriel ganske klar for heimveg, men Signe ville venta på resultatet; Tenk om laget hennar vann den store lilla pokalen og ho ikkje var der!? Utruleg nok; Santithum vann (med 1 poeng!) og me kunne motta både pokal og heider og ære. Jentene våre var kjempestolte! Arne påstår han har pådratt seg idrettskade etterpå, og kan syna til store blåmerker på kroppen. Vel kjempa!

Oss priviligerte mødre

Endeleg fekk Anne og eg rydda plass i kalenderen til vårt etterlengta barseltreff. Ein tur på kafè med våre små hadde me snakka om sidan magane vokste, og no byrja det å hasta litt. Om ikkje lenge er nok både Gabriel og Thanan meir mobile, og krabbande fahrang-babyar mellom borda innbyr ikkje til ein roleg prat over kaffekoppen (kanskje meir som kjekk underhaldning for dei andre gjestene).

Innimellom amming og byssing, kaffe og muffins, fekk me prata om mangt og mykje. Permisjonstid vs jobb, søskensjalusi og barnehagar, alt vart debattert medan me til stadigheit sukka over kor godt me hadde det, og kor heldige me er som er mamma'er til flotte ungar! Ein caffe lattè gjer dessutan susen for søvnmangel etter tallause våkennetter! Sikkert ikkje så ulikt barseltreffa heime i Noreg. Ser fram til neste treff, Anne! Kanskje då i Khao San - gata?

Her i Thailand er det dei heldige som får 3 månadars mammapermisjon frå jobb. Etter det må dei aller fleste arbeidane mødre her i Bangkok sende babyen sin til besteforeldre på landet, skjule tårene og ut på jobb! Mange får ikkje høve til å treffa barnet sitt meir enn ein gong i året, og då er sjølvsagt både mamma og pappa framande og nifse for eit lite barn.

Les på internett at diskusjonen om mamma eller pappapermisjon går for fullt heime i Noreg. Uansett fordeling på veker etc, me er verkeleg heldige som foreldre i Noreg! Me får mykje tid med barna våre, me får sjå dei veksa opp og vera ein del av kvardagen deira, gje barna våre det beste av helse og skuletilbod, - me har mykje å vera takksame for!

Beste helsing

Anne Brit - ei priviligert norsk mamma i Thailand!

Ein bitteliten observatør på Generalforsamlinga

Generalforsamlinga i ELCT var i år utanfor Bangkok, i Nakhon Ratchasima (Korat) fylke, ca 3 timars køyring frå hovudstaden. Sidan mamma`n til Gabriel er kasserar for den Lutherske misjonen fekk me vera med som observatørar på det tre dagar lange møte.

Fjorårets GA var eit møte der dei sterke kjenslene kom fram, og kyrkja tok eit oppgjer med den ukulturen som hadde sneket seg inn. Årets samling var stille og fredeleg (med unntak av når Gabriel vart svolten), alle såg ut til å vera letta over at den verste "stormen" er over.

224 nye kristne vart døypte inn i kyrkja i 2007 og det totale medlemstalet i ELCT er no over 3000. Elles var det underskot i rekenskapen og mykje reknefeil i budsjetta - alt som før, med andre ord!

Pausane er kanskje dei viktigaste, det er der kjennskap vert knytta og spørsmål får svar. Det er vanskeleg å konsentrera seg i varme, sol og div eddarkoppar rundt omkring. På bilete ser de Gabriel i ivrig samtale med leiaren for prosti 4, samt utsendingen frå Immanuel menighet (og leiar for barne-og ungdomsarbeidet, CED) m.a.

Lovsangen fekk mykje tid, og det var ei fin oppleving å få vera med på. Det er mange gode musikarar blant presteskapet i kyrkja vår! Generalforsamlinga vart avslutta med nattverdsgudsteneste før alle reiste heim kvar til sitt.

Enno, 3 dagar etterpå, kviler Gabriel ut etter strevsome dagar som bitteliten observatør frå misjonen.