Dette er ein av desse laaaaaange blogginnlegga

Det er tidleg julafta morgon, og mange timar til ein ringer jula inn i Noreg. Her i Bangkok har me hatt ein travel desember. Me har hatt julefeiringar i kyrkja kvar helg, og i vekene har me sprunge på diverse konsertar og show på skulane til ungane.

Så, me er godt "julefeira" allereie!

4.desember fekk me ei gruppe ungdomar på besøk. Dei var på caroling (syng julesongar) og me tok imot dei, heller trøtte, rundt midnatt. Mykje liv og røre. Gabriel vakna sjølvsagt og sat med store auge og såg på alle som åt mat og snop midt på natta.

Helga etter var det felles julegudsteneste for alle lutherske kyrkjelydane i Bangkok. Den store kyrkja til presteseminaret var stappfull! Det var julesang, julespel og juleevangeliet. Det eksotiske innslaget var thai-dansen etterpå (som de ser var det to linselus som sat bak scenen). "Give Thanks" var tema for årets julefeiring, og dåpen som kom litt utanfor programmet var ei fin påminning om nådens gave.

Gudstenesta vart avslutta med norske, finske og asiatiske misjonærane i Luciatog. Søtare Lucia'ar har vel knapt vore sett på dei kantar før...

Helga etterpå var det endeleg vår tur til å gå caroling. Fredag kveld reiste me jentene inn til byen. Etter å ha sunge, bedt og velsigna 9 heimar enda me opp heime hjå oss klokka 2 på natta. Då var alle klare for mat! Plutseleg hadde me 2 damer sovane på sofaen, ei bestemor i stolen og 3 ungdomar på golvet. Det er slitsomt å ha det gøy!

Innimellom her har Jenny hatt juleshow påskulen, der klassen hennar var Norway.

Og me har hatt norsk kveld med grøt-med-mandel og 3 nøtter til Askepott.

Sjølvsagt må me heller ikkje gløyme Den store Julefesten på Home of Praise. Eit par dagar før var Arne og presten å handla julegåver til 300 ungar, alt frå babyar til ungdomar. Og borna kom, saman med foreldre eller besteforeldre. Det var julesong, dans, gitar og fiolin. Like stor suksess som i fjor og åra før der. Ingen i slummen bør vera i tvil om at det har vore jul!

Søndag 20. var julefeiring i kyrkja. Folk strøymde på og festen varte og rakk. Me reiste heim då Gabriel kom og bad om å få sove... I Thailand er juledagane vanlege arbeidsdagar, så for våre vener i kyrkja vart julefeiringa avslutta denne dagen.

Hjå oss kom Maria, Josef og Jesusbarnet på plass i julekrybba i går. Me er no klare for høgtida!

The sunny side of life

Etter fleire år som utlending i Bangkok er eg overraskande lite kjend med expat-miljøet her i byen. Thailand er visstnok kåra til det 3.beste landet for fastbuande utlendingar (etter Canada og Australia) og i særleg i hovudstaden er utlendingane mange. Ungane går på internasjonal skule og konene (det er jo slik at mennene er dei som jobber) følger med. Gjennom skulen til jentene har eg truffet mange av desse mammaene, og eg må med skam innrømme at mine tankar om at expat-koner berre er opptatt av klær, manikyr og champagne er langt, langt frå sanninga. Fordomar kjem av uvitskap, og takka være flotte nabodamer og klassemammaer har

eg fått korrigert mine.

Veldig mange er engasjert i frivillig arbeid og bruker sine kontakter til god hjelp for fattige familiar. For ei tid tilbake vart eg invitert til ein veldedighets-lunsj i regi av Hong Kong damene. Det sat litt langt inne å bestemme meg for å gå, men så var eg jo litt nysgjerrig òg...

Fleire hundre damer samla ein fredagsformiddag i ein flott ballsal til god mat og ok musikk.

Formålet med lunsjen var å samle inn penger til å byggje ein skule i nord-Thailand, og me hadde fått klar medling om å ta med mykje lommepenger! Ved fyrste augnekast kunne det sjå ut som ein norsk julemesse, men eg såg snart at her var det ikkje mykje heimelaga julepynt å finne, nei! Det gjekk stort sett i diamantar, gullsmykker og spa-produkter. Dessverre ikkje heilt innanfor ein misjonærs budsjett, sjølv om det gjekk til ei god sak...

Nokon må likevel ha handla for innsamlingsresultatet vart langt over forventa (dei hadde håpa på ca 70 000 nkr), så no vert det både barnehage og skule i landsbyen på grensa til Burma.

Slett ikkje verst!

Sjelesorgsenteret

Det er nå snart 3 år siden sjelesorgsenteret startet i Laksi menighet. Wandee er prosjektleder og ildsjelen bak prosjektet. Wandee er kjent for mange hjemme i Norge, hun bodde blant annet to år i Stavanger da hun tok mastergraden sin på Misjonshøyskolen. (Illustrasjonsfoto)

”Jeg ser at vi trenger et sted der mennesker kan få snakke om sine problemer, og få hjelp til å finne egne løsninger" sier hun. ”Det er mange, mange som strever for å finne sin plass i familien, i jobbsituasjon eller i samfunnet generelt. Vi ser ensomme mennesker (selv i millionbyen Bangkok!) som savner en tilhørighet og altfor mange oppløste familier. Vi ønsker å gi omsorg for hele mennesket”.

Siden i fjor har det vært jobbet med å finne andre lokaler til senteret utenfor Laksi kirke. Sjelesorgsentert ønsket å tydeliggjøre at de nå er en del av hovedkirkens diakonale arbeid. Å gi sjelesorg og rådgivning er også en diakonal handling, på lik linje med materiell bistand.

I sist uke flyttet de inn i nye lokaler sentralt i Bangkok, i samme bygg som hovedadministrasjonen til den Evangeliske Lutherske kirken i Thailand (ELCT). Det har vært mange frivillige involvert i oppussing, rommet senteret skulle inn i var ikke akkurat koselig. Men, nå har det blitt såååååå fint! Store solsikker på veggen, god og myk sofagruppe med puter i pastellfarger. Stearinlys og mosaikkbilder...

Da NMS-representanten dagen før åpningen spurte hva Wandee ønsket seg, med tanke på ”velkomstgave” til senteret, svarte hun: ”Sjelesorgsentert trenger styrke (gamlang)”. Hmm, hva gir en da? Vi endte opp med en kurv ginseng styrkedrikk samt et oppriktig løfte om forbønn for Wandee og arbeidet fremover.

Kan nokon stoppe tida?

Dagane fyk avgarde! Sjølvsagt når me har mest å dela på bloggen skjer det så mykje at det me har aller minst tid til er nye blogg-innlegg...

Oktober er på veg ut, forsvunne i regn, regn, regn, lyn, torden + host og snørr.

Thai-skuleåret er no halvvegs, og skulane har ein månad fri før oppstart på siste semester. Så no er det høgsesong for seminarer, leirar og diverse andre arrangement.

Sjølv har eg vore på ei vekes seminar om Evangelisering in Thai kontekst, eit undervisningsopplegg for nye misjonærar. Av Dr Nantachai og kona Dr Ubolwan lærte eg ein masse om thai kultur, buddhisme og alle klassiske kulturtabbar me alle gjer - men som bør unngås. Etter 6 år her i landet var det mykje eg allereie hadde lært gjennom "learing by doing", men likefullt var det interessant å få litt teori knytta opp mot erfaringane.

Helga etter var det tid for vår årlege kyrkjeleir. Det er lite thaiane er meir glade i enn å reise på tur (bay thiew). Og då køyrer ein ikkje frå A til B, men stopper på alle moglege rasteplasser og tar alle avstikkarar som er å finne. Køyreturen som me (Arne) normalt ville gjort unna på 2 -3 timar tar ofte minst det dobbelte når me reiser saman med våre kristne thai-søsken. Det kan vera ei utfordring med 3 små i baksetet... Vel framme hadde me opptelling: Over 60 stk var med, dei aller fleste ungdomar! Veldig bra og halleluja for vekst i kyrkja!

Særleg Signe hadde gledd seg til leiren, og fekk mange nye vener blant ungdomane. Eg hadde ansvar for barneopplegget, der våre 3 utgjorde 50% av barneflokken....

Når ein reiser på tur har ein det moro (sanuk). Som Dr Nantachai så grundig hadde fortalt på seminaret: "Evangelisering, sosialt felleskap, gudsteneste, kva som helst; noko innslag av leik og moro bør det vera". Leir er jo pr def. leik og moro, så det er klart - alle storkoste seg! I vår familie er det Arne og småjentene som redder oss i selskapsleikene. Dei synes ballong-med-vatn-kasting er gøy og hiv seg utpå i diverse konkurransar.

I kyrkja vår har det økonomisk sett vore eit vanskeleg år, og dei nyttar eitkvart høve til å finne kreative måtar å auke inntektene. På leiren vart det arrangert marknad. Signe selde leiker og snop, og Arne steikte vafler. Stas! Gevinsten var ikkje stor, ca 160 kr, men sanuk var det iallefall!

Kos dykk med bileta frå leiren, og hugs gjerne kyrkja vår i bøn!

Hotell Home of Praise

Lovsangshjemmet(HoP) har fungert som et 5-stjernes hotell i fire dager nå.

Vi må noen månader tilbake for å forklarer dette. Jeg fikk for en tid siden en henvendelse fra en folkehøgskole som ville besøke HoP, de kunne også være behjelpelig med noe praktisk hjelp på HoP. Linjen heter ”Global Extreme” så jeg tenkte: Her må vi lage et litt ekstremt opplegg for dagene deres i Bangkok, med bla. overnatting på HoP (dvs. midt i slummen).

De bodde på HoP fra torsdag til søndag, så det ble tid til både rydding,vasking og maling på HoP og i Immanuel kirken. Den viktigste delen av oppholdet var å bli kjent med ungdommene fra HoP, og hverdagen deres i slummen. Thaiungdommene stilte sporty opp og tok virkelig ansvar! Lørdag ettermiddag og kveld hadde de hele ansvaret for gruppen; de viste nordmennene rundt i nærområde til HoP og tok de med på en busstur i Bangkok. Jeg ble skikkelig stolt over ungdommene våre! De taklet språkbarrierer, kulturelle forskjeller og rik-fattig-utfordringer på en imponerende måte.

Studentene fra Hordaland fikk også møte utfordringer; Jeg hørte ingen klaging på tross av 15 mann på rommet, bare èn dusj med kaldt vann, tette do, tre cm tykk madrass på gulvet og bare thaimat til frokost, lunch og middag.

Ekstrem-oppholdet deres toppet seg nok når de lørdag kveld fikk være med på slangejakt rundt husveggene til HoP! Fangsten ble en pytonslange på fire meter! Det var mange engasjerte fotografer innimellom engstelige hyl. Tror nok jentene var glade for å ligge i andre etg. den natten...

Det var nye erfaringer for meg også; Jeg overnatta også på Home of Praise disse dagene, som en ekstra sikkerhet. Jeg har vært i slummen på kvelden tidligere, men aldri overnattet der før. Etter kl. 23 var det stille, merkelig å oppleve slummen så stille, uten barnerop og lek, ingen lastebiler som kommer og går, ingen rusa mennesker på benken eller høylytt krangling i gata. Det virket nesten fredelig, men samtidig vet jeg at det like i nærheten sov tusenvis av barn på et steingulv. Det er om natten ungene får alle myggbittene eller rottebitt, det er da de er sammen med sin voldelige far eller mor.

Det er mye som gjemmes i stillheten i slummen.

Jeg håper studentene fikk mange opplevelser og inntrykk de kan ta med seg videre i livet.

40 år i Thailand

40 år i Thailand - ja, ikkje me altså (me har nett starta på vårt 7.år i smilets land), men the Evangelical Fellowship of Thailand, EFT, feirar 40 i år. Som NMS-misjonærar i Thailand er me medlemmer av EFT.

EFT styrer mellom anna 800 misjonærvisum gitt av religionsdepartementet, og av desse har misjonærane i kyrkja vår ei kvote på 28. I høve 40-års markeringa var det bede inn til stor fest; Ei 2 timar lang gudsteneste med påfølgande middag. Helsingane var overraskande korte (yeah!), men talelista var til gjengjeld lang... Pinsevener, adventistar, babtistar, katolikkar etc ville gratulera. Bibelmetaforane var mange: EFT 40 år i Thailand - Moses og isralittane vandra 40 år i ørkenen, Gud gav manna og honning osb, osb.

Lutherske misjonen var representert av Dag (sjefen vår) og meg frå NMS og Naomi frå ELCHK, Hong Kong. Det var litt stusselig med bare 3 stk rundt bordet, så me slo oss like godt saman med bordet til biskopen vår og resten frå vår lutherske kyrkje. Som de ser på bilete var me svært så smilande den kvelden! Eg smilte ikkje fullt så mykje då dei frityrsteikte fiskemagane vart servert, men det kom seg mykje då endeleg pekinganda kom på bordet. Kinamat er i grunnen godt, sjølvsagt ikkje på høgde med thai-mat, men likevel...

Ein fin kveld og ein verdig jubilant. Gratulerer med 40 år EFT!

Ein søndag i Bangkok

Gudstenesta på søndagar startar med bibeltime, og avsluttar med bibelquiz. Innimellom har me hatt lovsong, bøn, vitnesbyrd, forbøn, preike, salmesang og kollekt. Me er ofte både trøytte og svette når det etter 3 timar er klart for lunsj. Trøytte etter å forstå bibel-thai og svette etter springing og hysjing på 3 små. Lunsjen som vert servert etterpå er som regel god, og me deler eit koseleg måltid med kyrkjelyden, sitjande på matter på golvet (og Gabriel springande mellom ristallerkane).

Dessverre hender det at maten ikkje alltid er like tilpassa norske magar. Sist søndag var det nuddelsuppe med rikeleg jerninnhald: Blodklumpane flaut store som kjøtboller rundt på tallerken, og det frista lite...

Signe og mamma'n tok då like godt kyrkjekaffien på Swennsens isbar, og samtalen rundt isen var omtrent som så:

Signe: "Når jeg blir voksen vil jeg jobbe på Swennsens, mamma."

Mamma: "Å, det konne eg òg tenkt meg! Det e sikkert kjekt. Jobba med så møje gode is."

Signe: "Mamma, du har jo hatt din sjans!"

Mamma: "Hæ?"

Signe: "Du har jo hatt din sjans. Du e jo voksen nå. Du sko ha tenkt på det før du tok NMS."

Mamma: "Ehh, ja, eg sko vel kanskje det..."

Så, eg får vel halda meg til NMS, og satsa på at om nokre år får eg kanskje god rabatt på Swennsens is - av Signe.

Det vanskelege valet...

Ja, så var det altså gjort! Fredag var siste dag for å avgje røyster ved dette årets stortingsval. 4 av oss misjonærane i Bangkok gjorde det med stil og hadde ein betre lunsj krydra med politikk, før me tusla inn på ambassaden for å gjera vår borgarplikt. I døra traff me ein reportar frå nettavisa, og me stilte sjølvsagt (!) opp for pressen på ein dag som denne.

Resultatet av det møtet kan de lesa om de trykker her. Legg særleg merke til overskrifta: "Har de avgjort valget?"

Godt val!

Borte bra, men heime best

Det er ei veke sidan me landa i Bangkok, etter mest 2 månandar i Noreg. Det har på alle måtar vore ein god, god, god sommar. Været har vore upåklageleg, me har fått tid med gamle vener, og varme, gode band til besteforeldre, tanter, onklar og søskenbarn er knytt og forsterka på ny. I tillegg har norsk mat vore ein hit; Fiskegrateng, lapskaus og fiskeboller gjekk ned på høgkant hjå alle fem.

Då me kom ut av flyet på Suvarnaphumi flyplass "snuste" Signe opp i lufta og sa; "Ååh, kjenn så godt det lukter!". For henne er den varme, klamme lufta lukta av heime... Noreg er veldig bra, men Thailand er likevel best!

Jentene ynskte seg sticky rice og kylling til middag, så då var det bare ut i gata og handle! Sjølvsagt etter at alle hadde vore ein laaaaang tur i bassenget.

I går fekk me besøk av vener som ville høyre korleis det var i Noreg og invitere oss på skikkeleg thaimat + sjå kor tjukke me var blitt etter all den norske maten (!). Som bilete syner så åt me godt!

Men før det hadde me ein god søndag formiddag i kyrkja. Kjekt å sjå alle att, sjølv om det virka som om det fyrst og fremst var ungane alle hadde sakna...

Skule og jobb er i gang att - det er kvardag, og godt er det!

Takk for i sommar!

Avskjed

Det er sommar og i år er det gjensyn med Noreg og famile og vener der. 2 år sidan sist, så ungane er veldig spente på kva opplevingar som ventar.

Juni har òg vorte ei tid for avskjed. For 3.år på rad har me sett nære kollegar og vener pakke saman og førebu heimreise. I år er det våre finske misjonærkollegar og nabo, familien Laulainen, som flytter heim til Lahti. Amanda har vore Signe si gode venninne og dagleg gjest heime hjå oss, og det var hardt for både store og små at ho og dei andre no reiser så langt vekk frå oss i Fantasia.

Dagen før me måtte ta avskjed hadde ville jentene ta masse bilete, så då gjorde me det! Gabriel var linselus og hang med.

Finland og Noreg er jo ikkje så langt unna, så me vonar på gjensyn om ikkje lenge, kanskje allereie neste år. Men, for Signe 6 år er neste sommar så uendeleg lenge til...

Endeleg 4 år!

Endeleg var det "Happy Birthday" for Jenny og ho kunne få feira bursdag!

4 år er ein fin ting å feira, syntes både Jenny og me vaksne. Så, me starta like godt feiringa allereie i sist veke.

18 ungar samla på Gymboree til leik og moro, mat og kake.

Bursdagsbarnet sjølv stilte i ny rosa prinsessekjole og strålte gjennom heile feiringa. Dessverre var prinsessa lite villig til å stille opp til fotografering.

Til høgre ser de vårt beste forsøk på eit gruppefoto.

Sjølve Dagen i dag starta grytidleg med sang, lys, pakkar og coco-crunch på senga til jubilanten. Lillebror ordna villig med frokost medan Jenny streva litt med å vakne.

Etter frokostbesøk med enno meir bursdagssang (og kake!) kunne Jenny 4 år ta plass i skulebussen. Med i sekken hadde ho bøker som nett var pakka opp, og som sjølvsagt måtte synast fram for læraren. Men, aller gjevast var nok CD-spelaren. "No kan eg spela musikk på rommet mitt heilt sjøl".

Takk til alle de som har sendt gratulasjonar via telefon, sms og mail. Dei har, kvar og ein, gleda bursdagsbarnet stort!

Regntid i Bangkok

Det regnet i Khlong Tøy slummen i dag.

LO-misjonær

LO er for tida "i vinden" i kyrkja vår, ELCT. Ikkje Landsorganisasjonen og fagforeiningar altså, men leiarutvikling og organisasjonsbygging. Eg er LO-misjonær og jobber med den 3. B'en til NMS (Budskap, Bistand og Bygging). I desse dagar arbeider me for fullt for å få ferdig ein aktivitetsplan for dei neste to åra. Fokus vert på lokal-kyrkjene, lekfolk og ungdom. Torsdag fekk eg presentera planen for medarbeidarane i ELCT og responsen var mykje større enn forventa. Eg vart rett og slett litt overraska over alle kommentarane og spørsmåla. Så, no gjeld det å smi mens jernet er varmt, og halda kontakten med kyrkjelydane framover.

Bileta her er henta frå seminaret LO-misjonærane (Tore Heggernes og eg) hadde for diakoniavdelingen for eit par veker sidan. Temaet der var rapportering; Kva, kvifor, korleis. Veldig kjekt. Men etterarbeidet etter slike seminar er ikkje så gøy... Mange rapportar som skal lesast og rettast. For den som måtte lure: Ja, thai er vanskeleg! Og særleg når deltakarane er så ivrige at dei leverer side etter side med tettskrive presentasjon av prosjektet sitt. Som bileta syner jobba dei hardt med gruppeoppgåvene.

Snart er me klare for lang ferie heime på Vestlandet, men til hausten ser eg fram til masse spanande arbeid! Ja til LO!!

"My dad ate all the chips", by super Star Jenny

Jenny (3) kom heim frå skulen i dag med denne rapporten frå helga:

Som de ser er illustrasjonen svært detaljert og i tråd med teksten.

Tiger-reka vår

Signe er glad i vatn. Ho sym butterfly, crawl, bryst, rygg og andre ting som me foreldre ikkje får til.

I januar fekk ho plass på skulelaget, TigerPrawns, og øver no 2 dagar i veka. Signe vil helst slutte med symjing og byrje på turn i staden. Men, sidan turnlaget har laaaaange ventelister vert det rekene ei stund til framover.

I går var det svømmestevne for alle 1.klassingane på skulen. Det var litt for mykje konkurranse syntes Signe sin mamma, men Signe sjølv storkoste seg! Ho fekk verkeleg synt at øving gjer meister, og symde frå dei fleste. Bra jobba, Signe!

Sommerskule

På måndag opnar skulane att, den to månadar lange sommarferien er over og eit nytt skuleår tar til. Butikkane er fulle av uniformar, sko, skulesekkar og tilbod som skal friste elevar og foreldre før klasserommet inntas.

No er ikkje sommarferien berre ferie. Dei aller fleste ungane, iallefall her i Bangkok, har vore på sommarskule eller leir (eller rett og slett tatt ekstratimar dersom dei strauk i faget før års slutt).

Mange born som til dagleg bur hjå besteforeldra på landsbygda, får lov å besøkje mamma og pappa i Bangkok nokre dagar i ferien. Det er elles i året ikkje ofte det skjer.

I ELCT har omtrent alle kyrkjelydane arrangert ein eller annan form for barneleir eller ekstra aktivitet for born no i sommar.

Immanuel kyrkje har hatt sommaråpent på Lovsangshjemmet, med utvida tilbod på dagtid. Mellom 35 -40 ungar har vore innom 3 dagar i veka. Sommarvarme (37 ++) til tross, ungane koste seg. Det gjorde forsåvidt ein ganske så svett Arne òg.

I eit nystarta evangeliseringsprosjekt midt i Bangkok (les meir om dette her) hadde evangelist Elle barneleir for ungane i nabolaget. Eg stakk innom ein dag og hadde engelskundervisning. Ca 15 ungar som gjerne ville læra "fahrang-språk", men som enno ikkje kunne anna enn thai bokstavar. Så, me laga vafler og serverte nysteikte hjerter til biskopen og andre i kyrkja. Det var gøy det òg!

Bangkok-trafikken

Etter 6 år med bilkøyring i Bangkok hadde eg i går mitt fyrste krasj. På veg til jobb og morgonmøte med kollega Tore, med nyinnkjøpt kaffe mocca i bilen, svingte eg inn i gata til kontoret. Det vil seie; Eg prøvde å svinge, men fekk brått ein heil motorsykkel m/sjåfør inn i bakskjermen.

Ei svært lite hyggjeleg oppleving, men heldigvis gjekk det betre enn det såg ut til der og då i gata. Etter at stakkaren hadde fått blodet tørka opp, diverse flenger sydd og brukne bein retta, kunne alle vera einige om at det kunne gått så mykje, mykje verre. Hjelm er stort sett berre til pynt for sjåførane, og lite til nytte når uhellet er ute. Eg var ganske så skjelven resten av dagen, så etter møte med forsikringsselskapet, forklaring på politistasjonen og sjukehusvisitt til den skadde var det godt å kome heim att (i taxi!).

Eg har lært at:
- aldri gå nokon stad utan mobiltelefon
- ikkje flytt bilen vekk frå krasjplassen før politiet seier det
- skader ser ofte verre ut enn dei er
- eg hugsar ingenting av alle førstehjelpstimane på skulen
- motorsykkel-taxiar er proffe på uhell - og veldig, veldig hjelpsame
- omtrent ingen på motorsykkel har skadeforsikring, så eit uhell vert fort dyrt for alle som er innblanda.

Ca 30 000 menneske døyr i Bangkok-trafikken kvart år, dvs ca 10 stk kvar dag. Eg er vanvittig glad for at han som møtte bilen min i går ikkje enda opp i den statistikken.

Sommar, sol og strand

Me har altså hatt nokre dagars påske-/sommar-/nyttårsferie (som vart til ei veke grunna unntakstilstanden).

Berre for å syne "det gode liv" til alle de der heime som går og frys; Her er bilete frå sommar, sol og strand i Hua Hin: